نقشه محل اصابت شهاب‌سنگ‌ها به زمین

تیراژ24 - دانشمندان سازمان هواشناسی آمریکا با جمع‌آوری داده‌های محل فرود شهاب‌ سنگ ها روی زمین توانسته‌اند یک نقشه از این مناطق را تهیه کنند. این نقشه شامل مناطقی است که دانشمندان در آنجا توانسته‌اند شهاب سنگ یا دهانه برخوردی آنها را کشف کنند.برخی از این دهانه‌ها بسیار قدیمی بوده و به 2300 سال قبل از میلاد باز می‌گردند.این نقشه تنها به نمایش مناطقی پرداخته که تا به امروز شناسایی شده‌اند و از نمایش نواحی کشف نشده احتمالی خودداری کرده است.

ونوس

ناهید (زهره یا ونوس) به ترتیب فاصله از خورشید ، دومین سیاره منظومه شمسی است که میان زمین و عطارد قرار دارد. این سیاره نزدیکترین سیاره به زمین می‌باشد و بعد از ماه ، درخشان‌ترین جرم آسمانی طبیعی است ، که به هنگام شب از زمین رؤیت می‌شود. ناهید داغ‌ترین سیاره در منظومه? خورشیدی است.
سیاره ناهید ، فاقد قمر است و از بسیاری جهات (مانند اندازه ، جرم ، جاذبه و ترکیبات ساختاری) به زمین شباهت دارد و به همین دلیل به آن لقب خواهر زمین را داده‌اند. این سیاره را جزو سیاره‌های زمین‌مانند و متراکم طبقه‌بندی کرده‌اند ، که دارای آتشفشان‌های فعال ، ناهیدلرزه و کوهواره است. زمان لازم برای یک بار گردش این سیاره به دور خورشید 225 روز زمینی می‌باشد.
تفاوت بزرگ ناهید با زمین ، جو آن است ، که بیشتر آن را دی‌اکسید کربن تشکیل داده و در ابرهای فوقانی آن قطرات ریز اسید سولفوریک وجود دارد. وجود دی‌اکسیدکربن در جو این سیاره دمای آن را به مقدار بسیار چشمگیری افزایش داده است (464 درجه سانتیگراد نزدیک سطح سیاره).
نور آفتاب پس از نفوذ در جو این سیاره و جذب شدن توسط سطح آن ، به صورت گرما از سطح بازتاب داده می‌شود ، اما انبوه دی‌اکسید کربن در جو ناهید ، این گرمای بازتابیده را به دام انداخته و از رها شدن آن در فضا جلوگیری می‌کند. این جذب اضافی گرما - که به پدیده گلخانه‌ای معروف است - میانگین گرمای ناهید را بیشتر از هر سیاره دیگری در سامانه خورشیدی بالا برده است ، به طوری که این حرارت برای ذوب کردن فلز سرب کافیست. از اینرو پیدایش زندگی در این سیاره ، غیر ممکن است. « چنگ‌زن » نام ادبی ناهید است.

وضعیت مداری و هلالی
ناهید در مداری که از همه سیارات دایره‌ای‌تر است ، به دور خورشید می چرخد و کمترین خروج از مرکز را دارد ، به طوری که فاصله آن با خورشید طی یک دوره تنها بین 107 تا 108 میلیون کیلومتر تغییر می‌کند. نزدیکترین فاصله‌ی آن با زمین 42 میلیون کیلومتر و دورترین فاصله آن (یعنی زمانی که در سمت دیگر خورشید است) به 257 میلیون کیلومتر می‌رسد؛ بنابراین تغییرات اندازه ظاهری آن بسیار زیاد است و در حالت نزدیکی ، قطر ظاهری آن 6 برابر بزرگتر از زمانی که از ما خیلی دور است ، به نظر می‌رسد. علاوه بر مدار دایروی ? شکل ظاهری آن نیز به دلیل چرخش خیلی کـُندش ، بسیار دایروی است ، برخلاف دیگر سیارات که قطر استوایی بیشتری دارند (سرعت وضعی ناهید تنها 6.5 کیلومتر در ثانیه است ، در حالیکه سرعت وضعی زمین 30 کیلومتر در ثانیه می‌باشد).
چرخش این سیاره به دور محور خود ، معکوس است و یک دور آن 243 روز زمینی طول می‌کشد ، در حالی که در 225 روز ، یک بار خورشید را دور می‌زند؛ یعنی هر سال آن دو شبانه‌روز طول می‌کشد.
بیشترین فاصله زاویه‌ای زهره با خورشید (یا همان بیشترین کشیدگی) به 46 درجه می‌رسد؛ به همین دلیل حداکثر سه ساعت قبل از طلوع و یا سه ساعت بعد از غروب خورشید ، قابل مشاهده است و هنگامی که زیاد به خورشید نزدیک نیست ، به هنگام روز ، به صورت یک نقطه‌ی سفیدرنگ مایل به زرد در پهنه‌ی آسمان آبی مشاهده می‌شود.
زاویه‌ی مداری ناهید به دور خورشید با صفحه‌ی مداری زمین ، تنها 3.394 درجه است. سرعت متوسط مداری آن 35 کیلومتر بر ثانیه و گرانش سطحی آن887Cm/S2 (یعنی 0.904 برابر شتاب گرانشی سطح زمین) است.
ادامه مطلب...

غول سرخ

وقتی که ستاره ای منبع سوخت هیدروژن هسته اش را به پایان برد بسته به جرمش به غول یا ابرغول تبدیل می شود.
بعد از اتمام هیدروژن هسته ,همجوشی هیدروژن برای تولید هلیوممتوقف می شود وهسته شروع به انقباض می کند .با انقباض هسته انرژی آزاد می شود واین انرژی موجب شروع واکنش در هیدروژن لایه های بالایی می شود .بنابراین واکنشهای هسته ای از مرکز به لایه های بالاتر منتقل می شود به دنبال آن لایه های بیرونی ترهیدروژنی انرژی را جذب کرده ومتورم می شوند(در نظر داشته باشیدکه این انرژی به سمت لایه های زیرین وهسته کشیده نمی شود بلکه تمایل آن به رسیدن به مناطق سرد بیرونی تر است) در این مرحله ستاره ازرشته اصلی جدا شده و وارد مرحله زیر غولی وسپس مرحله غولی ودر صورت پرجرم بودن وارد فاز ابرغولی میشود .
دمای متوسط غولها بین 2000 تا 4000 درجه کلوین شده ورنگ شان نیز به قرمزی می گراید.این ستاره هاازرده طیفی M یا K بوده ودر منطقه بالا سمت راست در نمودار هرتسپرونگ راسل قرار دارند.
همانطور که از نمودار آشکار است با گذشت زمان دمای این ستاره ها تقریبا ثایت مانده ولی درخشندگی شان افزایش می یابد.این نشان دهنده افزایش انرژی برونداد آنهاست .با توجه به اینکه دمای نسبتا ثابتی دارند افزایش انرژی برونداد نشان دهنده این است که مساحتشان و در واقع قطرشان در این مرحله باید زیاد شود(و غول شوند).
قطر این ستاره ها بین ده تا هزار برابر خورشید است.اگر جرم ستاره اولیه از 8 برابر جرم خورشید کمتر باشد به یک غول واگر از 8برابر جرم خورشید سنگین تر باشد به یک ابرغول تبدیل خواهد شد.عمر یک غول یا ابرغول درحدود یکدهم عمر آن در حالت گذران رشته اصلی می باشد.غولها از ستاره هم دمای خود دررشته اصلی بسیاردرخشنده ترند. این ستاره ها معمولا"متغییر بوده(در این مرحله با نام متغییرهای قیفاووسی شناخته می شوند) ولایه های سطحی آنها دارای تپش می باشد.بدلیل قطر زیاد آنها نیروی گرانش در لایه های سطحی آن کم شده ومعمولا" به شکل باد ستاره ای مواد از آن فرار کرده و سحابی سیاره ای تشکیل می دهند.
خورشید خودمان بعد از تبدیل شدن به غول سرخ با اندازه حدود 60 درجه وبا رنگ قرمز تیره در آسمان دیده خواهد شد.ستاره سماک رامح والدبران دو نمونه از ستاره های گونه غول سرخ هستند.
ماهواره ستاره شناسی مادون قرمز IRIS تاکنون تعداد زیادی غول قرمز کشف کرده که درون پوسته ای از گاز وغبار قرار دارند این ستاره ها بادمای چندصد درجه تنها در امواج مادون قرمز قابل کشف هستند.

منبع : هفت آسمان

عطارد

اولین،کوچکترین ونزدیکترین سیاره به خورشید سیاره تیر یا عطارد(عربی) است.از میان 5 سیاره قابل مشاهده با چشم غیر مسلح مشاهده آن بدلیل نزدیکی به خورشید وتحت تاثیر قرار گرفتن نور آن بسیار مشکل است.فاصله زاویه ای میان تیر وخورشید در بیشترین مقدار تنها به 3/28درجه می رسد.بهمین دلیل مشاهده آن با چشم غیرمسلح فقط به دقایق نخستین غروب خورشید ویا دقایقی پیش از طلوع خورشید منحصر می گردد.
این سیاره در شرایط مساعد با چشم غیر مسلح بصورت ستاره ای پرنور در افق که بدلیل کوچکی ونزدیکی به افق چشمک زن است ?مشاهده می شود(قدر ظاهری بین 2- تا5/5 ).در یک تلسکوپ متوسط بصورت قرصی سفید رنگ کوچک وبا تلسکوپهای قوی بهمراه بعضی علائم سطحی با رنگ خاکستری مشاهده می شود.در مجموع بدلیل کوچکی(حتی کوچکتر از دو قمر منظومه شمسی با نامهای تیتان و گانیمید) ودوری ،اطلاعاتی که از آن بکمک تلسکوپهای زمینی بدست آمده ناچیز است.
یونانیان باستان آنرا با دو اسم می شناختند? زمانیکه در هنگام غروب دیده می شد آنرا هرمس HERMES و زمانیکه صبحگاه دیده می شد آپولو می نامیدند.تیر روی یک مدار کاملا" بیضی شکل حول خورشید می چرخد.خروج از مرکز مدار آن 206/0 از تمام سیارات منظومه شمسی بیشتر است .کوتاهترین فاصله آن(حضیض)باخورشید 46001272کیلومتر و بیشترین فاصله (اوج)به 69817079 کیلومتر می رسد.
بدلیل بیضی بودن مدار طبق قوانین کپلر سرعت مداری آن بین 58.98 تا 38.86 کیلومتر در ثانیه تغییر می کند.زاویه بین محور دوران سیاره با صفحه منظومه شمسی حدود 7 درجه است.

ادامه مطلب...

ستاره نوترونی

مقدمه
هنگامی که ستاره پر جرمی به شکل ابر نو اختر منفجر می‌شود، شاید هسته‌اش سالم بماند. اگر هسته بین 1.4 تا 3 جرم خورشیدی باشد، جاذبه آن را فراتر از مرحله کوتوله سفید متراکم می‌کند تا اینکه پروتونها و الکترون ها برای تشکیل نوترون ها به یکدیگر فشرده شوند. این نوع شیء سماوی ستاره نوترونی نامیده می‌شود. وقتی که قطر ستاره‌ای 10 کیلومتر (6مایل) باشد، انقباضش متوقف می‌شود. برخی از ستارگان نوترونی در زمین به شکل تپنده شناسایی می‌شوند که با چرخش خود ، 2 نوع اشعه منتشر می‌کنند.

مشخصات ستاره نوترونی
برای اینکه تصور بهتری از یک ستار? نوترونی در ذهنتان بوجود بیاید، می‌توانید فرض کنید که تمام جرم خورشید در مکانی به وسعت یک شهر جا داده شده است. یعنی می‌توان گفت یک قاشق از ستار? نوترونی یک میلیارد تن جرم دارد. این ستارگان هنگام انفجار برخی از ابرنواخترها بوجود می‌آیند. پس از انفجار یک ابرنواختر ممکن است بخاطر فشار بسیار زیاد حاصل از رمبش مواد پخش شده ساختار اتمی همه عناصر شیمیایی شکسته شود و تنها اجزای بنیادی بر جای بمانند.

اکثر دانشمندان عقیده دارند که جاذبه و فشار بسیار زیاد باعث فشرده شدن پروتونها و الکترونها به درون یکدیگر می‌شوند که خود سبب بوجود آمدن توده‌های متراکم نوترونی خواهد شد. عد? کمی نیز معتقدند که فشردگی پروتونها و الکترونها بسیار بیش از اینهاست و این باعث می‌شود که تنها کوارکها باقی بمانند و این ستاره کوارکی متشکل از کوارکهای بالا و پایین (Up & down quarks) و نوع دیگری از کوارک که از بقیه سنگینتر است خواهد بود، که این کوارک تا کنون در هیچ ماده‌ای کشف نشده است.

ادامه مطلب...

خورشید، ستاره ای زرد رنگ است که دست کم پنج میلیار سال پیش به وجود آمده است وتا پنج میلیارد سال دیگر هم تبدیل هیدروژن به هلیم در آن ادامه خواهد داشت.

خورشید چگونه شکل گرفته است ؟ خورشید همچون بسیاری از ستارگان دیگر به وجود آمده است. همه چیز از آن سحابی که بیشتر آن را هیدروژن تشکیل می داد ، آغاز شد. سحابی ای که حول محور خود در فضا می چرخد ، شدت سرعت دوران ، باعث مسطح شدن سحابی و قرص مانند شدن آن می شود. سپس بخش بزرگی از گاز در مرکز سحابی متراکم می وشد وخورشید را تشکیل می دهد. خورشید ، پرتو افکنی خود را به صورت درخشان شروع کرد. در مرحله بعد ،طبقه خارجی سحابی متراکم تر شد . آن گاه ساختار تمامی سارتگان منظومه شمسی شکل گرفت.

سرنوشت خورشید چه خواهد بود؟ تمامی ستارگان ، ازجمله ستارگان زردی مثل خورشید ما ،با شتاب درحال بزرگ شدنند و بر اثر از بین رفتن سوخت خود، سرانجام به ستاره هایی سرخ رنگ تبدیل می شوندم. با انجام این فعل و انفعالات در سطح خورشید، بعد از تقریبا پنج میلیاردسال، دیگر نمی توان در زمین زندگی کرد . بعد از پنج میلیارد سال، خورشید نیازمند سوخت داخلی است . درآن زمان خورشید منبسط می شود و به یک غول قرمز تبدیل می شود.در نتیجه ، حرارتی که به زمین می رسد، افزایش می یابد ؛ به طوری که دیگر زندیگ در سیاره ما را غیر ممکن می کند. آن گاه خورشید بزرگ وبزرگ تر می شود و در مرحله اول عطارد وزهره ،سپس زمین را در کام خود فرو می برد و این یعنی محو شدن کره زمین از دایره هستی ، یا پایان  فصل خوش حیات زمین .

مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی است . این سیاره متشکل از مقادیر زیادی هیدروژن و هلیم است ،ولی کوچک تر از آن است که به ستاره تبدیل شود ، زیرا برای این امر به جرمی بیش از 60 برابر احتیاج دارد.

خورشید ومنظومه شمسی ، به آرامی در مسیر دایره شکل خود حول کهکشان ، درحال حرکت اند. این گردش ، هر 240 میلیون سال یک بار تکمیل می شود. واقعا چه سفر طولانی !

سحابی ها بزرگترین رمز هستی

(پیدایش سحابی ها)

ستارگان در کجا تشکیل می شوند؟ ستارگان در داخل سحابی ها پدید می آیند . سحابی ها متشکل از گاز و غبارند . این ابرهای گازی ضخیم ، نیروی جاذب ی مشخصی دارند وحول محور خود می چرخند . باگذشت زمان ،این نیروی جاذبه باعث افزاییش تراکم وبالا رفتن سرعت دوران آنها می شود. آن گاه که سحابی ها شروع به متراکم شدن کنن، ماده ای را که آنها رادر برگرفته است متراکم می کنند که منجر به بالا رفتن دمای آن ماده می شود .این افزایش دما، با سرعت فوق العاده شگفت انگیز خود ، باعث ایجاد فعل وانفعالاتی در مرکز ابرها می شود که حاصل آن تشکیل ستاره هاست . اگر ستارگان در آغاز به حد کافی بزرگ باشند،گرم وآبی یا سفید رنگ اند. اما اگر نسبتا کوچک باشند،سردتر وزردوقرمز رنگ خواهند بود.

• دوران سحابی ها باعث می شود نیروی جاذبه شروع به جذب برخی اسجام به سوی یکدیگر کند که سرانجام منجر به ایجاد یک توده با حجمی بزرگ می شود.
• با افزایش حجم این توده، درجه حرارت داخلی نیز بالا میرود.
• تراکم موادی که سحابی ها ر اتشکیل میدهند بسیارکم است وازحد یک اتم دریک سانتی متر مکعب تجاوز نمی کند.
• سحابی ها حاوی مواد اولیه شکل دهند ستارگان اند.سحابی ها در اصل از هیدورژن تشکیل می شوند.

سحابی ها از بزرگترین رمزهای هستی اند. وهنوز هم در دل این توده ها ستارگان جدیدی شکل می گیرند؛ مانند سحابی بزرگ صورت فلکی جبار.