کره ماه:

قطر کره ی ماه 3476 کیلومتر است . و یکی از قمر های منظومه شمسی به شمار می رود ، معروف ترین قمر در منظومه شمسی برای ما انسان ها است . دلیلش هم این است که این کره قمر زمین است و به دور زمین می چرخد . مدت زمای که طول می کشد تا کره ی ماه یک دور حول محور خود بچرخد ، معادل با مقدار زمانی است که ماه دور زمین می گردد. به همین دلیل در طول یک ماه زمان ، این کره را به شکل ها و اندازه های مختلف می بینیم.
کره ماه هیچ نوری از خود ندارد ، و این که ما شب های مهتابی را روشن می بینیم، تابش نور خورشید به آن و بازتابش آن به زمین این گونه نشان می دهد که ماه از خود نوری ندارد. کره ی ماه فاقد جو است ، و به همین دلیل جریان هوایی در سطح آن وجود ندارد.
نظرات مختلفی درباره ی چگونگی پیدایش کره ماه بیان شده است ، که دو مورد از آن ها به واقیت نزدیک تر است .
نظریه (( 1 )) : ماه از قطعات سنگ های ناشی از اصابت یک جسم آسمانی با زمین به وجود آمده است .
نظریه (( 2 )) : همزمان با تشکیل زمین، ماه نیز به عنوان کره ای مستقل شکل گرفت و شکل گیری آ ن از قطعات سنگ های پیرامون زمین بوده است .
سطح ماه پوشیده از دهانه های آتشفشانی و نقاط تیره رنگ است که به آن (( دریای ماه )) می گویند.
دریای ماه دشت های وسیعی هستند که گدازه های آتشفشانی از درون آن به خارج پرتاب شده اند و سطح آن را پوشانده اند که به صورت نقاط مسطح تیره نمایان است .
جالب است بدانید که کره ماه از نظر فعالیت آتشفشان ها مقام اول در بین و اقمار منظومه شمسی را دارد .

میدان مغناطیسی و شفق قطبی

در عمق بسیار زیاد در هسته زمین توده ای از آهن مذاب به صورت گرداب، در حال غلیان وجود دارد . این هسته ی آهنی مذاب،میدان مغناطیسی و جریان الکتریسیته تولید می کند.
برای پی بردن به این میدان مغناطیسی ، کافی است به عقربه ی یک قطب نما نگاه کنید که جهت آن رو به شمال است. تقریبن همه ی
شیارات منظومه ی شمسی دارای میدان مغناطیسی هستند . این نیرو به شعاع میلیون ها کیلومتر را تحت تاثیر قرار می دهند.
میدان مغناطیسی زمین گاهی ضعیف و معکوس شده و بعداّ قوی تر میشود . اگر این حادثه امروز اتفاق بیفتد ، خواهیم دید که چگونه نوک عقربه رو به شمال ، میل به سمت جنوب مینماید. دانشمندان پی برده اند که مغناطیس زمین بار ها به حالت عکس درآمده و آخرین نوبت آن حدود 750000 تا 780000 سال قبل بوده است . در مجموع میدان مغناطیسی زمین حداقل از اواسط قرن نوزدهم
شروع به ضعیف تر شدن نموده است . اگر حالت ادامه یابد تا 1300 سال دیگر ، مغناطیس زمین نخواهیم داشت . شاید در آن زمان معکوس شدن مغناطیس هم اتفاق بیفتد .

یکی از نقش های میدان مغناطیسی در زمین این است که در برابر ذراتی که از طرف خورشید به زمین پرتاب می شوند، مانند یک سپر حفاظتی عمل می کند . این پرتاب ذرات را (( باد خورشیدی )) میگویند.

بحرالمیت 

یکی از عجایب زمین «بحر المیت » است .این دریاچه میان سرزمین های فلسطین و اردن واقع شده است. این نقطه را پست ترین نقطه زمین می دانند دلیل نام « دریای مرده » شور بودن بی نهایت آب آن است. هیچ ماهی نمی تواند در آن زنده بماند. 

یکی دیگر از از عجایب روی زمین «دره مرگ » است این دره در منطقه «نوادا» کالیفرنیای امریکا در 86 متر از سطح دریا پایین تر است . این دره بیابانی است  گرم . درسال 1849 هنگامی که کاشفانی می خواستند از این منطقه عبور کنند ، تا نزدیکی مرگ پیش رفتندبه همین دلیل نام این دره را دره مرگ گذاشتند. 

زمین 

میلیون ها سال طول کشید تا زمین با دور شدن از خورشید از حالت گازی به صورت جامد و به شکل امروزی در آید. در طول مدت 200 میلیون سال مولکول های هیدوژن وهلیم در فضای اطراف زمین پراکنده شدند. و سپس بر اثر تراکم مولکولهای هیدروژن و اکسیژن آب بوجود آمد وبه صورت باران بر زمین بارید . و زمین در زیر قشری از آب قرار گرفت . بر اثر فشارهای درونی بر رسوبات پوسته زمین خشکی های امروزی در طول دوران های مختلف زمین شناسی سر از آب بیرون آوردند . اولین بار نباتات در زمین روییدند و این وضع میلیونها سال ادامه داشت ، سپس موجودات دیگری به تدریج در زمین پدیدار گشتند.

یکی از سیارات موجود در منظومه شمسی _ همین کره خاکی ما _ زمین نام دارد .

تاریخ پیدایش زمین را حدود 4600 میلیون سال پیش تخمین زده اند. زمین مانند خورشید و سیارات دیگر ابتدا توده ی ابر مانندی از گاز و غبار بوده است . این مواد متراکم شده و رفته رفته تشکیل یک کره سنگی را پیدا کرده است . سطح زمین در آغاز داغ و قرمز و مذاب بود که بعد از مدتی سرد وسخت شد چنانکه می دانیم کرده زمین گرد است علت این امر هم این است که در ابتدای شکل گیری ، مذاب و به همین دلیل شناور بوده و با گردش به دور خود و خورشید داشته شروع به سرد شدن می نماید.و عاقبت شکل فعلی خود را با کمی اختلاف می گیرد.

زمین پنجمین سیاره بزرگ در منظومه شمسی است و سومین مرتبه را از نظر نزدیکی به خورشید دارد. قطر استوایی آن 12756 کیلومتر است . این بدان معنا است که سیاره ما در حدود پنج درصد بزرگتر از زهره و تقریبا دو برابر قطر مریخ و دو نیم برابر عطارد قطر دارد.

کره زمین کامل نیست ، بلکه در ناحیه قطبی فرورفتگی دارد به طوری که شعاع استوایی زمین 6378 کیلومتر و شعاع قطبی آن 6357 کیلومتر است .

وسعت کل کره زمنی 510 میلیون کیلومتر مربع است. از این مقدار 360 میلیون کیلومتر مربع را اقیانوس و دریاهای منشعب از آن اشغال کرده و 150 میلیون کیلومتر مربع دیگر را قاره ها تشکیل می دهند.

از لحاظ سنگینی هم ، زمین سنگین ترین سیاره داخلی منظومه شمسی است .این کره 23 درصد سنگین تر از زهره ، 9/3 برابر مریخ ، و بیش از 18 برابر جرم عطارد است .

با این وصف هنوز هم زمین در قیاس با یک ستاره متوسط مانند خورشید، بیش از یک خال در یک چهره است .

زمین علاوه بر حرکت وضعی وانتقالی حرکات دیگری نیز دارد مانند حرکت تلوتلویی که همراه با ماه به دور خورشید می گردد. - حرکت محوری که روی محور انتقالی به دور خورشید می گردد- حرکات منظومه ای و کهکشانی  که همراه با منظومه شمسی  وکهکشانی راه شیری انجام می دهد.

هرچند زمین چنان بزرگ هم نیست ولی خیلی خاص ومنحصر به فرد بوده ومکانی است که انسان ها و سایر جانداران ، آن را «زیست گاه خود » می خوانند.