منظومه شمسی

زمین ، سیاره ایاست که به دور خورشید میگردد . گردش زمین به دور خورشید ، یک سال طول میکشد. ماه به علت نزدیک بودن به زمین ، به اندازه خورشید به نظر میرسد ، اما از آن ، خیلیکوچک تر است .
هشت سیاره دیگر هم وجود دارند که دور خورشید میگردند که بعضیاز این سیاره ها قمر هاییدارند .
عطارد ، نزدیک ترین سیاره به خورشید است. بعد از آن ، زهره ، زمین ومریخ قرار گرفته اند که همه آن ها سیاره هاینسبتاّ کوچکیهستند. بعد از مریخ ، تا فاصله زیادیهزار ها سیارک وجود دارد و پس از آن ، سیاره هایبسیار بزرگ به نام هایمشتری، زحل، اورانوس و نپتون قرار گرفته اند . یک سیاره کوچک هم به نام پولوتو هم دور از همه سیاره هایدیگر وجوددارد . به این مجموعه منظومه شمسیگفته میشود .

خورشید گرفتگی

گاهی اتفاق می افتد که خورشید، ماه و و زمین در یک امتداد قرار می گیرند و ماه در بین خورشید وزمین می ماند . در این هنگام ، ماه برای چند لحظه جلوی نور خورشید را می گیرد و می گوییم خورشید گرفته است .
وقتی که ماه کاملاّ سطح خورشید را بپوشاند و فقط گاز های سطح خورشیدرا که در اطراف آن پراکنده شده اند. این گاز ها فقط در هنگام خورشید گرفتگیدقابل دیدن اند و در مواقع دیگر، به علت نور زیاد خورشید، نمی توانیمآن ها را ببینیم. خورشید گرفتگی، خیلی کم اتفاق می افتد و هر چند سال یک بار ، آن هم در قسمت هایی از زمین دیده می شود .

کره ماه:

قطر کره ی ماه 3476 کیلومتر است . و یکی از قمر های منظومه شمسی به شمار می رود ، معروف ترین قمر در منظومه شمسی برای ما انسان ها است . دلیلش هم این است که این کره قمر زمین است و به دور زمین می چرخد . مدت زمای که طول می کشد تا کره ی ماه یک دور حول محور خود بچرخد ، معادل با مقدار زمانی است که ماه دور زمین می گردد. به همین دلیل در طول یک ماه زمان ، این کره را به شکل ها و اندازه های مختلف می بینیم.
کره ماه هیچ نوری از خود ندارد ، و این که ما شب های مهتابی را روشن می بینیم، تابش نور خورشید به آن و بازتابش آن به زمین این گونه نشان می دهد که ماه از خود نوری ندارد. کره ی ماه فاقد جو است ، و به همین دلیل جریان هوایی در سطح آن وجود ندارد.
نظرات مختلفی درباره ی چگونگی پیدایش کره ماه بیان شده است ، که دو مورد از آن ها به واقیت نزدیک تر است .
نظریه (( 1 )) : ماه از قطعات سنگ های ناشی از اصابت یک جسم آسمانی با زمین به وجود آمده است .
نظریه (( 2 )) : همزمان با تشکیل زمین، ماه نیز به عنوان کره ای مستقل شکل گرفت و شکل گیری آ ن از قطعات سنگ های پیرامون زمین بوده است .
سطح ماه پوشیده از دهانه های آتشفشانی و نقاط تیره رنگ است که به آن (( دریای ماه )) می گویند.
دریای ماه دشت های وسیعی هستند که گدازه های آتشفشانی از درون آن به خارج پرتاب شده اند و سطح آن را پوشانده اند که به صورت نقاط مسطح تیره نمایان است .
جالب است بدانید که کره ماه از نظر فعالیت آتشفشان ها مقام اول در بین و اقمار منظومه شمسی را دارد .

سمت در آسمان شب

زمانی که شما سمت های شمال و جنوب منطقه خود را بدانید ، بهتر می توانید راهتان را بیابید. وقتی گفته می شود که یک جرم سماوی یا واقعه ای نجومی  قابل دیدار در «شمال» است شما هم باید به سمت قطب شمال شمال نگاه کیند . یک ستاره که موقعیتش  در ده درجه ی «جنوب » ستاره ی دیگری است ، یعنی شما بایستی به اندازه ده درجه در جهت قطب جنوب سماوی نگاه کنید تا ستاره دومی را بیابید . به همین ترتیب «شمال شرقی» در آسمان بین شرق و قطب شمال سماوی واقع است . اگر در نیمکره ای قطب سماوی دیده نشود.(مانند قطب جنوب که برای ساکنان نیمکره شمالی دیده نمی شود ویا برعکس )، لذا باید جایگاه تقریبی آن را از روی قطبی که دیده می شود حدس بزنید.

بعضی اوقات که شما در نیمکره شمالی ، به سمت جنوب می ایستید ، جهت های شرق و غرب برعکس به نظر می آیند ، اما پس از مدت کوتاهی وبا کارکردن بیشتر این موضوع برای شما هم عادی خواهد شد.

نکات پیدایش کیهان

• در آغار ، تمام مواد هستی و انرژی موجود در آن به صورت متراکم و متمرکز در جرم فشرده ی بسیار کوچکی نهفته بود.
• حرارت در آن جرم انبوه ، بسیار زیاد ( میلیون ها میلیون درجه) بوده است .
• آن گاه انفجاری بزرگ و هولناک رخ داد .
• با وقوع انفجار بزرگ ، ابرهای ضخیم متشکل از هیدروژن وهلیم تشکیل شد.
• این ابرها در آغاز به اجزای کم حجم تر تقسیم شدند که منشاء پیدایش کهکشان ها بودند.
• وبعداز آن میلیارها ستاره در این کهکشان ها تشکیل شدند.
• تشکیل برخی از ستارگان بییش از دیگر ستارگان طول کشیده است. به طور مثال همین خورشید منظومه شمسی ، درطول پنج میلیارد سال تشکیل شده است.

آغاز پیدایش کیهان ( انفجار بزرگ)

آیا تاکنون از خود سوال کرده اید که جهان چگونه به وجود آمد؟

طی قرن های پیاپی ، دانشمندان دراین باره بسیار اندیشیده اند. امروزه بیشتر آنان بر این باورندکه تقریبا همه چیز از 15 یا 20 میلیارد سال پیش  شروع شد. جهانی که ما امروز آن را میشناسیم ، در یک انفجار مهیب معروف به انفجار بزرگ پدید آمد. قبل از ین انفجار ماده ی جهان وانرژی آن به صورت متمرکز و یکجا در جرم فشرده ی بسیار کوچک بود که دمای آن به میلیون ها درجه می رسید و به هنگام انفجار ، جهان  در تمام جهات با سرعت بسیار ، روبه گسترش نهاد وهنوز هم این انبساط ادامه دارد.

ممکن است این رخداد ،بسیار وحشناک تصور شود ، ولی تمام آنچه ما امروز در جهان می بینیم ، بقایای آن انفجار در زمان های بسیار دور است.

باگذشت زمان ، جهان منبسط شده است ویا دور شدن کهکشهان ها از یکدیگر بزرگ وبزرگ تر می شود. سرعت دور شدن کهکشاه ها از هم ، بسیار زیاد است .برای توضیح این پدیده ، دانشمندان فرضیه ی انفجار بزرگ را به کار می برند.

تعریف سیاهچاله

به طور کلی ، سیاه چاله ناحیه ای از فضاست که تجمع جرم در آن  ، آنقدر زیاد است که اشیا  نزدیک آن هیچ راهی برای گریز از کشش گرانشی آن ندارند. برای درک بهتر موضوع تصور کنید روی سطح یک سیاره ایستاده اید وسنگی را مستقیما به بالا پرتاب میکنید . فرش کنید که سنگ را با قدرت زیادی پرتاب نکرده باشید. سنگ برای مدتی بالا خواهد رفت اما در نهایت به خاطر گرانش سیاره پایین خواهد افتاد .اگر سنگ را به اندازه کافی محکم پرتاب کنید سنگ ممکن است بتواند از گرانش سیاره بگریزد، دراین حالت سنگ برای همیشه به بالا رفتن ادامه خواهد داد. سرعتی که نیاز است با آن سنگ را پرتاب کنید تا زگرانش سیاره بگریزد«سرعت گریز » نامیده می شود. سرعت گریز به جرم سیاره بستگی دارد . اگر سیاره جرم بسیار زیادی داشته باشد گرانش آن بسیار قوی خواهد بود ودر نتیجه سرعت گریز هم بالا است . یک  سیاره سبک تر ، سرعت گریز کم تری هم دارد .علاوه بر این ، سرعت گریز به فاصله ما از مرکز سیاره نیز بستگی دارد هر چه به مرکز سیاره نزدیک تر باشیم ، سرعت گریز بالاتر است سرعت گریز از گرانش زمین 11/2 کیلو متر بر ثانیه است ، درحالی که سرعت گریز از ماه 2/4 کیلومتر بر ثانیه است .
اکنون جسمی را در نظر بگیرد که در آن مقدار عظیمی ماده در شعاع کوچکی جمع شده است به طوری که سرعت نور هم بیشتر است . از آنجایی که هیچ جسمی نمی تواند از نور سریع تر حرکت کند، لذا هیچ چیزی هم نمی تواند از میدان گرانشی این جسم بگریزد. حتی یک پرتوی نور هم از سوی گرانش این جسم به عقب کشیده می شود و نمی تواند بگریزد. این چنین جسمی را سیاهچاله می نامند.

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم

وَ السَماءِ وَ الطّارق-1- وَ ما أدریکَ مَا الطارقُ-2 - اَلنَّجمُ الثاقِبُ- 3.

سوگند به آسمان و کوبنده ی شب.و تو نمی دانی کوبنده ی شب چیست؟! ستاره ای بلند و درخشان و شکافنده تاریکیها.(همان ستارثاقب است) !

درعربی «ثقب » به معنای چاله به معنای چیزی است که چاله را ایجاد می کند . نسبیت عام پییش بینی می کند که سیاه چاله ها از ستاره های نوترونی به وجود می آیند.ستاره های نوترونی اکثرا قابل روئیت نیستند وتنها با امواج رادیویی (پالس ها ) رصد می شوند.

امواج دریافتی از این ستاره ها طوری به نظر می رسد که انگار کسی به جایی می کوبد ! (ستاره ی کوبنده) 

خورشید، از زمین بسیار بزرگتر است. خورشید جامد نیست ، بلکه از گاز ساخته شده است .پس اگر تا این حد هم داغ نبود، باز نمی توانستید بر روی آن بنشینید . خورشید مانند زمین به دور خود می چرخد اما این چرخیدن ف حدود 4 هفته طول می کشد. گاهی ، لکه های تیره ای در سطح خورشید مشاهده می شوند. این لکه ها به این علت تیره به نظر می رسند که به اندازه ی جاهای دیگر خورشید ، داغ نیستند. لکه ها را بیشتر از چند روز تا  چند هفته نمی توان دید ، یعنی لکه ها همیشگی نیستند.

زمین هر 24 ساعت یک بار به دور خود می چرخد . بنابر این ،به نظر می آید که آسمان از شرق به غرب حرکت میکند و خورشید ، ماه و ستاره ها را بارخود می برد . به همین علت است که هر روز می بینید  خورشید در مشرق طلوع و در مغرب غروب میکند.

خورشید ،تابستان ها در آسمان بالاتر می رود تا در زمستان . به همین علت ، هوا در روزهای تابستان گرمتر است. وقتی خورشید در پایین آسمان باشد، نورش از طبقات ضخیم تری از هوا باید عبور کند .به همین علت، خورشید نارنجی یا قرمز به نظر می آید. در این مواقع هم نباید مستقیم به خورشید نگاه کنید به خاطر داشته باشید که این کار به چشم شما آسیب می رساند.