کره ماه:

قطر کره ی ماه 3476 کیلومتر است . و یکی از قمر های منظومه شمسی به شمار می رود ، معروف ترین قمر در منظومه شمسی برای ما انسان ها است . دلیلش هم این است که این کره قمر زمین است و به دور زمین می چرخد . مدت زمای که طول می کشد تا کره ی ماه یک دور حول محور خود بچرخد ، معادل با مقدار زمانی است که ماه دور زمین می گردد. به همین دلیل در طول یک ماه زمان ، این کره را به شکل ها و اندازه های مختلف می بینیم.
کره ماه هیچ نوری از خود ندارد ، و این که ما شب های مهتابی را روشن می بینیم، تابش نور خورشید به آن و بازتابش آن به زمین این گونه نشان می دهد که ماه از خود نوری ندارد. کره ی ماه فاقد جو است ، و به همین دلیل جریان هوایی در سطح آن وجود ندارد.
نظرات مختلفی درباره ی چگونگی پیدایش کره ماه بیان شده است ، که دو مورد از آن ها به واقیت نزدیک تر است .
نظریه (( 1 )) : ماه از قطعات سنگ های ناشی از اصابت یک جسم آسمانی با زمین به وجود آمده است .
نظریه (( 2 )) : همزمان با تشکیل زمین، ماه نیز به عنوان کره ای مستقل شکل گرفت و شکل گیری آ ن از قطعات سنگ های پیرامون زمین بوده است .
سطح ماه پوشیده از دهانه های آتشفشانی و نقاط تیره رنگ است که به آن (( دریای ماه )) می گویند.
دریای ماه دشت های وسیعی هستند که گدازه های آتشفشانی از درون آن به خارج پرتاب شده اند و سطح آن را پوشانده اند که به صورت نقاط مسطح تیره نمایان است .
جالب است بدانید که کره ماه از نظر فعالیت آتشفشان ها مقام اول در بین و اقمار منظومه شمسی را دارد .